Alireza Shams

از «خاطره‌های پراکنده» تا « اناربانو و پسرانش»:  مهاجری که در کلمات گم می‌شود

 

 

... اینکه این داستان و دیگر داستان‌های ترقی رنگ و بوی مهاجرت و دلتنگی‌های آن را دارند، با این همه اکثر آثار وی در زمره آثار ادبیات مهاجرت به حساب نمی‌روند. در بیشتر داستان‌های ترقی با اینکه حوادث در بیرون از وطن اتفاق می‌افتند اما سرانجام رخداد داستان به داخل سرزمین پیوند می‌خورد و داستان نیز با همان زبان ایران نوشته می‌شود. ترقی در داستان‌هایش به دنبال یافتن هویت خویشتن از طریق بازگو کردن گذشته است. به دنبال هویت‌یابی در آینده نیست. نویسنده در زمان حال و گذشته رفت‌وآمد می‌کند و آینده جز در آرزوها و رویاهای نویسنده دیده نمی‌شود:
«... با خودم می‌گویم كه یك روز برمی‌گردم. یك روز خوب خوشبخت. خانه‌ای، باغكی، یا باغچه‌ای، رو به كوه و آفتاب می‌خرم. انار ننه خانم را می‌كارم و میوه‌هایش را برای مردم اطراف می‌فرستم. آن‌ها كه از انار محبت چشیده‌اند می‌دانند كه با هم خواهر و برادرند و هر بار كه نگاه‌شان به هم می‌افتد، حسی خوب در دلشان می‌دود و روح آشفته‌شان برای آنی آرام می‌گیرد و همه‌ این‌ها به یمن انار بانوی صد ساله‌ای‌ست كه زیر درخت انارش خوابیده و خوابش آن چنان شیرین است كه هیچ كس دل بیدار كردن او را ندارد. پسر كوچیكه آهنگی دلنشین برای مادرش ساخته كه اناری‌های عاشق آن را زمزمه می‌كنند. پسر بزرگه صاحب دو دختر چشم سیاه تپل مپل، شبیه به ننه اناری شده و فكر انتقام از یادش رفته است. عروس فرنگی خوشبخت است. شب‌ها پیش از خواب كلمه آش را، مثل دعای معجزه، توی دلش تكرار می‌كند و راحت می‌خوابد...»...

 

متن کامل را اینجا بخوانید.